Mittwoch, 30. April 2008

Max und Moritz - Teil 4

Vierta Streich

Schule is nich wat zu lachen,
Denn se soll jebüldet machen.
Will der Mensch nich dusslich bleim,
Mussa lesin, rechen, schreim.
Aba nich nur dit alleene,
Bringt den Jeist dir uff de Beene.
Nee, man muss nach Höhret strebm,
Dit is wichtich for dit Lebm.
Hörste Weisheit mit Vagniejen,
Drings in Kopp – un bleibt ooch liejen.
Lehra Lämpel janz besessn,
Hat de Weisheit wohl jefressn.
Max un Moritz, diese Lümmel,
Zeichtn Lämpel oft n Fimmel.
Lämpel liebn? die zwee Schufte
Fandn Lehras janich dufte!
Pauka Lämpels schönsdit Lasta,
War die Feife un der Knasta.
Jieprich nachn Schaukelstuhle,
Kama mittachs vonne Schule,
Steckt de Meerschaumpiepe an,
Wat man ihm ooch jönn’n kann.
Die zwee Bälja ohne Ruh,
Übalejen immazu,
Wo der Pauk ais zu jreifen.
Beede jrinsen: „Mensch, de Feifen!“
Sonntachs is det Lämpels Ziels
Kürche un dit Orjelspiel.
Janz entrückt, vazückt un bieda,
Spielta seine frommsten Lieda.
Man, dit war wat für de Jörn,
Keena wird im Haus se störn.
Maxe jreift ooch gleich zur Wand,
Hält de Piepe inne Hand.
Un der Moritz – meine Jüte! –
Holt det Pulva aus de Tüte,
Drückt un stoppt, un eens, zwee, drei –
Sitzt dit fest im Piepenei!
Jetzt bloß nich so lang jefackelt:
Lämpel kommt schon anjewackelt.
Schließt de Düre – is schon spet;
Dotenstille alssa jeht.
Mitn janzen Kirchenkrempel
Latscht nach Haus der olle Lämpel,
Um in seine Bude drin,
Zu bekieken sich von inn!
Un dit Allaschönste dann,
Wenna steckt de Piepe an.
„Ach“, so denkta, „nach Malooche
Sitzick stille hier un rooche!“
Peng –! Det Piepe explodiert!
Schreck lass nach – wat is passiert?
Ofen, Tasse, Kaffepott,
Tüsch un Stuhl –! Ojottojott!
Allet fliecht ihm ums Jesichte –
Noch n Knall – aus is dit Lichte.
Als der Dunst zieht aus de Kamma,
Sieht ma Lämpeln – wat n Jamma,
Anjekokelt, doch am Lehm,
Unds Jerümpel liecht danehm.
Hand, Jesichte, Neese, Ohr,
Beinah schwärza als n Mohr,
Uffn Deez der Lockenkranz
Is vakohlt – beim Feuatanz.
Pauka Lämpel macht sich Sorjen:
Wer jeht inne Schule morjen?
Wer soll lehren nu de Jugend,
Vonne Wissenschaft un Tugend?
Allet kanna ja bejreifen –
Doch wie roochen, ohne Feifen?!
Trübsal blasen hat keen Sinn –
Bloß de Feife – die is hin!
Dit war nu der vierte Streich,
Klar, der fünfte folcht ooch gleich.

Keine Kommentare: